Veel van de mensen die in een tweelingzielenproces zitten en ik aan de lijn krijg, voelen een bepaalde druk om wat te moeten doen tijdens hun proces.
Ze moeten actie ondernemen, anders gebeurt er niets.
Onrust en onzekerheid en of een schuldgevoel al gevolg.
Meestal komt dit door wat men hoort, ziet, leest op het internet.
Te vaak wordt er gezegd: “Wanneer je tweelingziel er niet is, betekent dat jij nog aan de slag moet met jezelf.”
Wanneer ik dit voor de zoveelste keer weer hoor, krijg ik spontaan uitslag.
Ja allergisch ben ik ervoor, want het is roepen over iets zonder te weten wat men zegt.
Sterker nog, ik denk dat iemand die dat zegt, zelf nog niet heeft meegemaakt wat een tweelingzielen reis echt is.
Tweelingzielen zijn oude zielen en oude zielen hebben al vaak het nodige meegemaakt. Hebben meestal een roerig pad bewandeld. En zijn daardoor ook met zichzelf aan de slag geweest, bewust of onbewust.
En dat blijft ook, we zijn altijd onderweg op ons spirituele pad en we leren nog dagelijks.
Maar nu gaat het erom, wat moet je (nog) doen op je tweelingzielen pad.
En het is een keer klaar, dan heb je genoeg gedaan. En diep van binnen voel je dat.
Wanneer jij in zo’n proces verder bent dan de ander, dan kun je meestal nog weinig.
Je moet en kunt alleen maar afwachten wanneer die ander klaar is.
Dan kun je nog zo hard werken aan jezelf, maar die ander moet er wel klaar voor zijn.
Wanneer je dit herkent, dan noem ik deze fase altijd, wachten in de spirituele wachtkamer.
Dat betekent dat jij dagelijks je ding doet, en in het vertrouwen blijft wachten.
“Ook weer makkelijk gezegd Claasjan, in het vertrouwen blijven.”
Ja dat weet ik, vertrouwen is ook een lastig iets in een tweelingzielen proces.
Maar ik heb ook nooit gezegd dat een tweelingzielen proces eenvoudig is. Integendeel zelfs.
“Een tweelingziel houdt je spiegels voor.” Hoor je dan ook vaak.
Dat is ook zo, maar dat is niet gezegd dat jij direct daar wat mee moet om de tweelingziel naar je toe te krijgen.
Misschien is die spiegel wel voor iets wat helemaal niets te maken heeft met je tweelingzielen reis, maar bijvoorbeeld met je werk of familie. Want ja dat doen tweelingzielen ook, diverse spiegels voorhouden.
Pijnig jezelf niet teveel wanneer jij je geforceerd voelt om wat te MOETEN doen, omdat anders je tweelingziel niet komt.
Dit soort processen vindt z’n weg, hoe dan ook. En het proces is ook al veel eerder begonnen dan het moment dat jij hem of haar voor het eerst zag. Misschien begon het al in je kinderjaren. En heb je jaren gezwoegd om verder te komen, om te overleven en is dat je huiswerk geweest. Iets wat uiteindelijk (ook) nodig was op het tweelingzielen pad.
Blijf je gevoel trouw, die klopt.
En lees je voor de zoveelste keer dat jij met jezelf aan de slag moet, want anders……
Dan denk maar dat diegene wel de klok heeft horen luiden, maar niet weet waar de klepel hangt.
