Het is inmiddels alweer een aantal jaren geleden.
Onze dochter had al een tijdje een zeer vervelende hoest. Je hoorde duidelijk dat er slijm vast zat, ze hoestte veel, kon nauwelijks slapen en was erg moe.
Als ouder wil je dan alles op alles zetten om ervoor te zorgen dat ze er zo snel mogelijk van af komt.
Wij gingen de huisarts raadplegen en deze schreef een medicijn voor.
Toen wij dit middel in huis hadden en ik de bijsluiter las werd ik er niet vrolijker op.
Mijn vrouw en ik spraken af dat we nog tot de volgenden dag zouden wachten en kijken of het misschien toch iets beter zou gaan, zo niet dan toch maar het medicijn gebruiken.
Die avond ging onze dochter slapen (althans probeerde) en het leek in eerste instantie goed te gaan, totdat zij na een tijdje weer begon te hoesten en dat bleef maar doorgaan.
We konden niet anders, dan toch maar het medicijn gaan gebruiken.
Met tegenzin liep ik naar beneden om het doosje uit het keukenkastje te pakken, tegenzin omdat ik het niet zo heb met dit soort medicijnen, maar soms heb je geen keuze, je kunt moeilijk zelf gaan dokteren voor je kind.
Ik ging net de trap op toen ik schrok omdat er wat voor mij stond! Ik deed een stap achteruit, voor mij stond een dame, geheel in het wit, ik herkende haar niet maar zij hield mij tegen, ik mocht niet naar boven!
Een wijzende vinger maakte duidelijk dat het doosje in mijn hand het probleem was. Het was zó duidelijk en overtuigend dat ik geen moment een twijfel had en legde het doosje weer in het keukenkastje.
Ik ging weer naar boven, de dame was verdwenen, en op het kamertje van mijn dochter was het rustig, ze lag al te slapen.
We hebben haar niet meer gehoord, het hoest probleem was vanaf dat moment geheel verdwenen!
