Het is alweer een aantal jaren geleden dat ik in mijn slaap wakker werd en het besef had dat er iets bijzonders aan de hand was.

Uittreden was mij reeds bekend, maar dit voelde nog even anders.
Ik voelde duidelijk dat de kosmos en een ieder die daar mee verbonden is mij iets duidelijk ging maken.

Zonder ook maar in paniek te raken maakte ‘men’ mij duidelijk dat ik kon beleven hoe het zou zijn wanneer je net bent overleden.
Belangrijk om te weten? Jazeker, want ook dit stuk past precies in mijn spiritueel en paranormaal proces en geeft weer bevestigingen en de nodige inzichten.

Maar even weer terug naar die bewuste nacht

Maar even weer terug naar die bewuste nacht.

Het werd mij heel duidelijk gemaakt, ik kon even voelen hoe het is om niet meer aards (of hoe je het ook wilt noemen) te leven. De aardse zintuigen verdwijnen direct, en het zintuig dat het mogelijk maakt om tijdens het aardse bestaan de paranormale zaken waar te nemen blijft tezamen met je spirituele energie bestaan.

Je neemt alles waar, alleen op een andere manier. Zo ook het moment van deze ervaring.
Ik ging naar de andere kant, volgde een energie die ik alleen als ‘het’ kan typeren, ik kwam in een eindeloze ruimte, en in deze ruimte waren wegen (wat leek op snelwegen) geen 100den maar misschien wel 1000den, onvoorstelbaar! En elke weg ging naar een andere plek in deze eindeloze ruimte.
Op elke weg zag je mensen, mensen die net waren overleden, ieder een eigen bestemming, statisch en gehuld in een wit energieveld (aura).

Soms zag ik op een enkele weg mensen teruggaan (mijn gevoel hierbij was dat deze mensen balanceren tussen leven en dood) en op het nippertje aards blijven.

Deze fase die ik heb mogen beleven is een neutrale fase, geen geluid, weinig kleur, en je voelt dat na dit pad (weg) die je aflegt, je naar een enorme maar dan ook een enorme energie overgaat. Je ziet het niet, je hoort het niet, maar je voelt het, enorm! Dit staat ver buiten wat voor aards gevoel dan ook.

Net voor de overgang naar het ‘enorme’ moest ik terug, ik mocht niet verder, hoe graag ik ook zou willen.

ik mocht niet verder, hoe graag ik ook zou willen

Toen ik weer in het aardse terug was, voelde ik een soort van heimwee, heimwee naar een gevoel die je krijgt wanneer je het ‘enorme’ heb gevoeld.

Het typische van deze gebeurtenis is het feit dat ik meerdere malen, mensen in mijn praktijk heb gehad of aan de telefoon die spiritueel c.q. paranormaal bewust zijn, en dat er ter sprake komt dat men snelweg-angst heeft (het aantal is zeker opvallend te noemen).

Eerder was dit voor mij niet te verklaren. Nu des te meer. Wanneer ik zelf op een drukke snelweg rij met veel rijstroken en met hoogteverschillen (klaverbladen) denk ik aan mijn gebeurtenis die bewuste nacht. Het heeft qua wegen enige gelijkenis en het geeft daardoor een flashback. (herkenning)

Eerder was dit voor mij niet te verklaren. Nu des te meer

Ik kan mij voorstellen dat mensen die snelweg-angst hebben, ook een flashback krijgen uit een vorig leven. Hun onderbewustzijn herkent dit en onbewust associeert men de dood hiermee.

Omdat het onderbewustzijn het herkent en het bewustzijn niet, komen er angstgevoelens (of kunnen deze er bij sommige komen).

Ik heb het zelf bewust mogen ervaren en dat zal de reden zijn dat er voor mij geen angstgevoel aan gekoppeld is.

Dus voor diegene met snelwegangst, zou het verstandig zijn om te onderzoeken of dit een spirituele oorzaak heeft.

Want wanneer dit het geval is, zou men dus ook van deze angst af kunnen komen.

 

---