Ze kwam thuis, maar was niet thuis
Het huis voelt koud en leeg
Hij is er ook en hangt voor de buis
Ooit was het een ‘hoi’ wat ze nog kreeg
Ze moet nog eten, niets staat klaar
Hij zit en lijkt niet te bewegen
Ze wil wat zeggen, laat ook maar
De stilte is inmiddels al een zegen
Ze vraagt aan zichzelf, wanneer?
De tijd tikt en tikt maar door
Hij is als een meubelstuk, elke dag weer
Wanneer was het, dat ze deze liefde verloor?
