Iedereen die in een tweelingzielen-proces zit of heeft gezeten weet dat er een moment is dat je denkt, “is dit geen obsessie?”
Eigenlijk is daar heel makkelijk achter te komen.
Maar ja, zoals met alle dingen die makkelijk zijn, maken wij als mens ze vaak weer moeilijk. Dan is het uiteindelijk toch weer lastig.
Stel dat er sprake is van een echte tweelingzielen verbintenis.
Dan is deze verbintenis er al heel lang, meerdere levens waarschijnlijk. Ja, ik geloof in reïncarnatie.
Deze verbintenis is voorbestemd. Dus voor dat je de eerste stapjes op deze aardbol zette was het al de bedoeling om je tweelingziel op te zoeken. En voor die ander is dat dus ook zo.
Onbewust begint dus al heel vroeg de zoektocht.
Daarom voelt het ook zo bijzonder wanneer je jouw tweelingziel ‘voor het eerst’ in de ogen kijkt. Pure herkenning.
Herkenning na een zoektocht die vaak via vele wegen gaat.
Er wordt van alles bij je geactiveerd, het doet wat met je, en dat is nog mild uitgedrukt.
Allerlei processen komen in gang. Bij beide.
Dit is niet zomaar een ontmoeting, je voelt de diepe verbintenis. Je voelt het tot in het diepste van je ziel. En heb je dat ervaren, dan weet je dat dit een echte verbintenis is, die alleen maar op tweelingzielen-niveau kan voorkomen. Alleen tweelingzielen kunnen bij elkaar deze knoppen indrukken. Niemand anders.
En ja, ieder mens is helderwetend, de ene meer dan de ander, maar dat is een ander verhaal.
Ieder mens heeft een intuïtie, een diep gevoel.
En je weet gewoon dat dit een tweelingzielen verbintenis is. (of wat voor etiket je er ook op wilt plakken). Je weet het, je gevoel spreekt en je diepste gevoel, je intuïtie liegt nooit!
Stel dat er wel sprake is van een obsessie, dan is dat je angst, want als je het bovenstaande herkent, is er geen sprake van een obsessie.
Het gevoel van en over een tweelingziel is niet te faken. Door niemand.
Het gevoel wat je hebt wanneer jij je tweelingziel in de ogen kijkt of wanneer je bij elkaar bent, is niet in woorden uit te drukken. Zelfs het alphabet heeft te weinig letters om dit gevoel te kunnen beschrijven.
Ik spreek veel mensen die inderdaad denken dat ze in een tweelingzielen-proces zitten. Wanneer ik ze spreek en ik neem geen verbinding waar die tweelingzielen hebben, dan wordt e.e.a. ook bevestigd door hoe ze hierover spreken. Het ‘echte’ gevoel hebben ze niet gehad, dat merk, voel en hoor ik aan alles. Dus ja voor hen is het waarschijnlijk een obsessie.
Gelukkig gaat een obsessie ook wel weer over. Want wanneer er geen verbintenis is op dat diepe niveau, dan is er ook geen voeding over en weer. En dan kan iemand zoiets niet in stand houden.
Tweelingzielen voeden elkaar, dat kan zelfs op afstand. Ze voeden energie. Ook wanneer er tijdelijk geen contact is tussen beiden, gaat deze voeding door. Daarom kom je er ook niet los van. Er is dan ook sprake van tweerichtingsverkeer.
Bij een obsessie is het eenrichtingsverkeer, en dat houdt geen stand.
Dus kortom, wanneer er sprake is van echte tweelingzielen, dan heeft je echte gevoel dit al heel duidelijk aangegeven.
