Uitstelgedrag en spirituele mensen, is dat anders dan in andere gevallen?
Nou, nee, maar het heeft wel meer impact op spirituele mensen.

Met spirituele mensen bedoel ik mensen die (meer) bewust zijn en openstaan voor de geest en of ziel, in plaats van materiële en fysieke zaken.

Het zijn over het algemeen gevoelige mensen, ze voelen meer, ze zien meer, ze horen meer, ook zaken die niet op aardse vlak waar te nemen zijn.

Velen zijn gevoelig voor meningen van anderen, hebben angst voor afwijzing, vergelijken zich vaak met een ander en voelen zich ook anders dan een ander. Logisch dat er veel spirituele mensen onzeker zijn.

Wat is uitstelgedrag? op Wikipedia staat o.a:  Uitstelgedrag is het uitstellen van taken die men eigenlijk wil of moet doen en waarbij men weet dat het uitstel waarschijnlijk niet goed is en tot moeilijkheden of extra stress zal leiden. 
Wil je daar meer over lezen? Volg dan deze link.

Om iets niet te doen wat je graag zou willen, geeft frustratie

De meeste spirituele mensen kunnen veel, zijn creatief, hebben veel ideeën, voelen sterker (bewust of onbewust) hun doelen, maar door hun onzekerheid kan er sprake zijn van uitstelgedrag.

Het zou kunnen zijn dat het ontbreken van (tastbare) bevestigingen, zorgt voor onzekerheid. Bij een spiritueel persoon weegt dit zwaarder, omdat het bewustzijn hiervan meer aanwezig is.

Om iets niet te doen wat je graag zou willen, geeft frustratie, wat op termijn ook weer meer onrust en of stress geeft. Iets wat bij een gevoelig persoon ook weer meer uitwerking heeft.
Ik geef ook vaak het advies om in dit soort situaties je goed te beschermen. Hoe je dat kunt doen is via deze link te lezen.

Laten zoals het nu is (ook als is het geen ideale situatie) is wel veilig en vertrouwd. Dus eigenlijk een tijdelijke oplossing.

Maar dit brengt je natuurlijk niet verder, door dit uitstelgedrag blijft het vaak bij ideeën en aannames, heel jammer. Terwijl dit soort types veel kunnen bereiken, meer dan ze meestal zelf denken.

Een schijnargument noem ik dat

Wanneer je iemand zou vragen wat de reden is van het uitstelgedrag, krijg je (meestal) dan ook een antwoord wat niet echt de echte reden is. Een schijnargument noem ik dat.

Wat zou je, als je hier mee worstelt, er aan kunnen doen om dit te doorbreken?

Stel, je loopt met plannen, je wilt iets gaan doen waar je heel enthousiast over bent. Of je wilt iets gaan ontdekken waarvan je weet dat er iets gebeuren moet. Op wat voor gebied dan ook.

Alleen heb je dit al een poos dit in je hoofd en verder gebeurt er niets.

Als ik je de vraag zou stellen waarom je de stap niet maakt, is de kans groot dat ik een excuus hoor. Een paar voorbeelden:

Ik heb geen tijd….
De omstandigheden zijn er niet naar….
Ik ben te oud….
Ik heb geen geld….
Als ik geen vrouw en kinderen had….
Ik heb niet de juiste opleiding….
Ik kan het wel proberen, maar het lukt toch niet….
Er is niemand die mij wil helpen….
Ik weet niet hoe ik moet beginnen….
Ik ben erg onzeker….
Andere nemen mij toch niet serieus….
Ik ben niet representatief….
Enz….

zijn de excuses die jij geeft ook waar?

Wanneer je dit vasthoudt, komt er nooit wat van je ideeën en of je doelen! In principe hou je jezelf voor de gek, je weet immers wel beter.

Want, zijn de excuses die jij geeft, ook waar? Of gebruik je dit om achter te schuilen? Wel belangrijk om te weten!

Sommige gaan zo ver hierin, dat ze zelf gaan geloven in hun excuses.

Wanneer jij excuses gebruikt, om wat voor reden dan ook, maar de werkelijkheid is anders, dan is dat natuurlijk heel zuur.

Wil je ECHT verder met je plannen? Wil je ECHT je gevoel volgen? Dan zou je een eerste stap moeten maken. Je zou de strijd met jezelf en je excuses aan moeten gaan!

Je zou direct aan de slag kunnen, om te kijken of je reden van uitstel ook ECHT is of dat je deze als excuus gebruikt.

Kwestie van eerlijk tegen jezelf zijn.

Waar staat zwart op wit dat jij gelijk hebt met het excuus?

Wanneer jij alles op alles zou zetten, zou jij dan niet kunnen beginnen met je plannen, met je ideeën, met je gevoelens?

Als je echt iets heel graag zou willen, dan zou je vandaag nog de angel er uit moeten halen.

ons zelf iets wijsmaken kunnen we heel goed

Komt er dan weer een reden bij om niet te ‘kunnen’ beginnen dan pak je deze ook weer aan.

Makkelijk zou het niet worden, ons zelf iets wijsmaken kunnen we heel goed, maar om dit af te leren zijn we niet zo goed in.

Blijf je toch steeds geloven in je excuses?

Ik zal eens de door mij hierboven genoemde punten als voorbeeld nemen en deze eens nader onderzoeken;

Ik heb geen tijd….
Dan zul je tijd moeten maken, een uurtje eerder opstaan?

De omstandigheden zijn er niet naar….
Dan zou je moeten zorgen dat de omstandigheden anders worden, of dat jij er anders mee omgaat zodat ze niet jouw plannen blokkeren.

Ik ben te oud….
Hoe oud ga je worden dan? weet je dat al?

Ik heb geen geld….
Heb je al gekeken hoe je dit kunt oplossen? Een alternatief? Geld lenen? Bijbaantje nemen?

Als ik geen vrouw en kinderen had….
Dus alle mensen met een gezin kunnen nooit plannen maken en deze uitvoeren. Die kunnen dus nooit meer veranderen?

Ik heb niet de juiste opleiding….
Dan zorg je dat je deze krijgt. Er zijn tal van mensen die ’s avond druk aan de (zelf) studie zijn.

Ik kan het wel proberen, maar het lukt toch niet….
Dus daar ben je wel zeker van? Dan hoef je ook nooit meer iets te proberen want dan mislukt dat toch. Ervaringen uit het verleden geven geen garantie voor de toekomst.

Er is niemand die mij wil helpen….
Hoe weet je dat? Heb je het dan aan iedereen die op deze aardbol loopt gevraagd?

Ik weet niet hoe ik moet beginnen….
Wie weet dat wel? Dan moet je het aan die mensen vragen. Of je moet onderzoek gaan doen om er achter te komen hoe je wel kunt beginnen.

Ik ben erg onzeker….
Ben jij de enige? Grotendeels van de mensen zijn onzeker, maar toch begonnen. Voordeel van een stap te maken is, dat je steeds zelfverzekerder wordt.

Andere nemen mij toch niet serieus….
Heb je dat aan die anderen gevraagd? Of denk je dat?

Ik ben niet representatief….
Misschien heb je gelijk, dus dan zorg je dat je er wel representatief uitziet.
Of heb je geen gelijk, en ben je wel representatief, en zit dit alleen in jouw hoofd.

Het kan dat sommige antwoorden wel heel simpel, hard, of kort door de bocht overkomen, maar wanneer jij ECHT iets wil, dan zou je wel zelf in actie moeten komen. Dan moet je met je excuses aan de slag!

Het komt immers niet vanzelf!

Maar als je heel eerlijk tegen jezelf bent, zul je zien dat de door jouw genoemde excuses niet de echte reden is van het steeds maar weer uitstellen.

Het zou toch geweldig zijn wanneer jij een start kan maken met je ideeën, met je plannen? Dat je uiteindelijk je gevoel gaat volgen. Dat je dit kan verwezenlijken!

Daar heb je alles voor over. Toch?